Ostrogi

Popularnie nazywana „ostrogą” dolegliwość występująca przewlekle i uporczywie pod naszą piętą to tak naprawdę „fascitis plantaris” czyli zapalenie rozścięgna podeszwowego. Nazwa „ostroga” wzięła się od kostnego „dzioba” widocznego na zdjęciu RTG występującego na dolnej powierzchni kości piętowej. Jest to ostroga piętowa dolna. Występuje także ostroga piętowa górna widoczna na tylnej powierzchni guza kości piętowej. Jest to jeden z objawów przewlekłego zapalenia przyczepu ść.  Achillesa.

Źródłem bólu w tym schorzeniu jest przewlekły stan zapalny rozścięgna podeszwowego przyczepiającego się na dolnej powierzchni kości piętowej. Powstaje on w związku z dużymi siłami działającymi poprzez rozścięgno, które jest cięciwą podłużnego łuku stopy. Zapadanie się łuku podłużnego stopy (PCFD) jest naturalną koleją rzeczy podczas naszego życia i występuje w różnym indywidualnym nasilenie. Jednym z jego objawów jest zwiększanie się rozmiarów naszego obuwia na długość. Stan zapalny poprzez miejscowy obrzęk oraz sam proces powoduje także ucisk na gałązki nerwu czuciowego i jego usidlenie. Ponieważ pięta jest miejscem znacznie obciążanym podczas chodu i  przez to słabo ukrwiona możliwości regeneracyjne organizmu w tym miejscu są osłabione. Z wiekiem tracimy także poduszeczkę tłuszczową pod piętą, będącą naszym amortyzatorem. Przewlekłość stanu zapalnego powoduje powstawanie opisywanej ostrogi oraz jej narastanie. Ostroga urażając i naciskając na rozścięgno w trakcie chodu powoduje powstawanie błędnego koła, nasilając proces zapalny w tym miejscu.

Pierwszym naszym działaniem, po zdiagnozowaniu tego schorzenia, jest wdrożenie leczenia zachowawczego. Ma ono za zadanie odciążenie miejsca bolesnego, poprawę ukrwienia oraz zmniejszenie stanu zapalnego. Typowo stosowane są wkładki do obuwia, ćwiczenia rozciągające oraz masaże, fizykoterapia czy fala uderzeniowa. Proces leczenia jest procesem długotrwałym oraz wymagającym systematyczności. Jednak te działania nie spowodują cofnięcia się widocznej na zdjęciu RTG ostrogi.

W przypadku braku poprawy po zastosowanym leczeniu zachowawczym, w przypadku przewlekłości procesu należy rozważyć leczenie operacyjne. W zależności od stopnia zaawansowania schorzenia polega ono na resekcji ostrogi, częściowym przecięciu rozścięgna, uwolnieniu nerwu czy resekcji tkanek zmienionych zapalnie.

Zabieg wykonywany jest w technice miniinwazyjnej, przezskórnej. Poprzez pojedyncze, kilkumilimetrowe nacięcie skóry pięty, wprowadza się narzędzie. Pod kontrolą aparatu RTG identyfikuje się miejsce ostrogi  a następnie dokonuje się jej resekcji wraz z ewentualnymi dodatkowymi czynnościami.

Po zabiegu można w pełni obciążać kończynę. Pozostaje do usunięcia jeden szew skórny po kilkunastu dniach. Wskazana jest także uzupełniająca fizjoterapia pozabiegowa, zgodnie z protokołem,  celem przyśpieszenia procesów gojenia po samym zabiegu.

W badaniach naukowych stwierdzono znaczną poprawę lub ustąpienie dolegliwości po leczeniu operacyjnym. 96 % pacjentów u których został wykonany zabieg operacyjny zdecydowało by się ponownie na jego wykonanie, w przypadku wystąpienia tego typu dolegliwości w drugiej stopie.