Haluks nawrotowy

Leczenie operacyjne palucha koślawego jest jedyną, sprawdzoną metodą na pozbycie się deformacji oraz związanych z nią dolegliwości. Jednakże nie daje nigdy pewności co do 100% jej skuteczności. Ponieważ każda stopa jest inna odsetek nawrotów po leczeniu operacyjnym jest różny. W głównej mierze zależy on od stopnia zaawansowania deformacji podczas przystąpienia do leczenia operacyjnego, zastosowanej techniki operacyjnej, indywidualnych cech pacjenta czy deformacji dodatkowych w stopie. Przy zastosowaniu  technik klasycznych nawrotowość wacha się od kilku do kilkudziesięciu procent. W przypadku metody miniinwazyjnej MICA wynosi on < 1%.

Jednak wystąpienie nawrotu palucha koślawego oraz dolegliwości z nim związanych nie jest sytuacją ostateczną. Specyfika oraz wszechstronność metody MICA pozwala także na skuteczne leczenie wtórnych paluchów koślawych (praca naukowa „Revision of Recurrent Hallux Valgus Deformity Using a Percutaneous Distal Transverse Osteotomy” Thomas Lewis, Robbie Ray, Peter Lam z 2024 roku).

Przede wszystkim należy określić obecny stan stopy oraz zastanowić się nad przyczyną nawrotu. Są to informacje niezbędne do prawidłowego zaplanowania zabiegu rewizyjnego. Należy przygotować niezbędnych sprzęt potrzebny do usunięcia poprzednio zastosowanego materiału zespalającego kości. Pozwala to na wykonanie wszystkich niezbędnych czynności podczas jednego zabiegu.

Zabieg rozpoczyna się od przezskórnego usunięcia poprzedniego zespolenia a następnie wykonuje się zaplanowane wcześniej cięcia oraz przesunięcia kości z uwzględnieniem przyczyny nawrotu. Dlatego metoda MICA jest zalecana do zabiegów rewizyjnych ponieważ pozawala na większe przesunięcia kości względem siebie, prawidłowe ustawienie ich  w osi, rotacji oraz wszystkich płaszczyznach. Są to elementy razem niedostępne w przypadku technik klasycznych.

W przypadku leczenia nawrotu haluksa metodą MICA będziemy mieli znacznie krótszy okres dochodzenia do sprawności oraz mniejsze dolegliwości pozabiegowe niż w przypadku operacji sposobem klasycznym. W większości przypadków możliwe będzie obciążanie kończyny zaraz po ustąpieniu znieczulenia.

Okres powrotu do pełnej sprawności zależny jest stanu kości, rozległości zabiegu, indywidualnych cech pacjenta oraz konieczności zastosowania rehabilitacji.